เนื้อหาดูได้ที่: English (อังกฤษ) Indonesia (อินโดนีเซีย) Melayu (Malay) Tiếng Việt (เวียดนาม) Philipino (ฟิลิปปินส์)
อัตราการฟักตัวเฉลี่ยของไก่เนื้อในสหรัฐอเมริกาได้ลดลงในทศวรรษที่ผ่านมา
แหล่งข้อมูล: AgriStats (Fort Wayne, IN)
รูปที่ 1 แสดงข้อมูลจาก AgriStats (Fort Wayne, IN), บริษัทการประเมินผลที่ใหญ่ที่สุดในสหรัฐอเมริกา, ซึ่งแสดงการลดลงของอัตราการฟักระหว่างปี 2012 ถึง 2022 ตามความสามารถในการตั้งไข่ของโรงฟักไข่ต่อสัปดาห์
ปัจจุบัน อัตราการฟักเฉลี่ยอาจใกล้เคียงกับ 80% ซึ่งต่ำกว่าที่เคยเป็นในปี 2012 ถึง 5 เปอร์เซ็นต์
ข้อมูลจาก AgriStats ระบุว่า ระหว่างปี 2020 ถึง 2023 อัตราการฟักเฉลี่ยของไก่เนือลดลงอย่างน้อยสามเปอร์เซ็นต์
สาเหตุที่ทำให้การฟักไข่ลดลงนั้นมีหลายปัจจัยที่ต้องพิจารณา
ปัญหาเกี่ยวกับความสามารถในการผสมพันธุ์มักเกิดขึ้นในฝูงแม่พันธุ์หลายแห่ง
- โดยมีอัตราการตายของไก่แม่ที่เพิ่มขึ้น และคุณภาพของเปลือกไข่ก็มักเป็นปัญหาที่พบเจอ การจัดการด้านโภชนาการและการให้อาหารที่เหมาะสมสามารถช่วยบรรเทาปัญหาบางอย่างได้
อย่างไรก็ตาม มีรายงานและงานวิจัยหลายฉบับที่ระบุว่าแบคทีเรีย เช่น Enterococcus faecalis, Enterococcus cecorum และ Escherichia coli มักถูกพบในตัวอ่อนที่ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ในหลายประเทศ
- แต่ยังไม่มีการชี้แจงความสำคัญของแบคทีเรียแต่ละชนิดอย่างชัดเจน
- นอกจากนี้ Enterococcus faecalis ยังมีความเกี่ยวข้องกับอัตราการตายของไก่ในสัปดาห์แรกอีกด้วย
เอนเทอโรคอคคัส ฟีคาลิส
จุลินทรีย์เหล่านี้พบได้ทั่วไปในสภาพแวดล้อมการผลิตไก่และเป็นเชื้อที่อาศัยอยู่ในระบบทางเดินอาหารของสัตว์ปีก พวกมันสามารถกลายเป็นเชื้อก่อโรคที่โอกาส แต่ก็เป็นส่วนหนึ่งของไมโครไบโอตาปกติในลำไส้ของไก่ที่ฟักออกมาได้อย่างสมบูรณ์
ดร. Jodi Delago ได้รายงานผลการสำรวจภาคสนามที่ดำเนินการในโรงฟักไข่ในสหรัฐอเมริกาจำนวน 6 แห่ง ในการประชุมฟอรั่มวิทยาศาสตร์สัตว์ปีกนานาชาติ (IPSF) ที่เมืองแอตแลนตา รัฐจอร์เจีย
- พวกเขาใช้ไข่จากการตกค้างของไข่ 405 ฟอง ซึ่งมีหลักฐานการตายของตัวอ่อนในระยะแรก
- ได้มีการเก็บตัวอย่างแบบปราศจากเชื้อจากบริเวณถุงไข่
- ในโครงการนี้ พบการแยก Enterococcus faecalis และ Escherichia coli
การติดเชื้อร่วมจากแบคทีเรียทั้งสองชนิดนั้นพบได้บ่อยกว่าการพบแบคทีเรียเพียงชนิดเดียว โดยมีอัตราการติดเชื้อร่วมอยู่ที่ 43%
- ในขณะที่การพบ Enterococcus faecalis หรือ Escherichia coli เพียงตัวเดียวมีอัตราเท่ากันที่ 13% สำหรับแต่ละชนิด
- นอกจากนี้ยังมีตัวอย่างถึง 31% ที่ไม่พบทั้งสองชนิดแบคทีเรียเลย
งานวิจัยอื่น ๆ ได้ระบุว่า Enterococcus faecalis มีความสามารถในการเจาะผ่านเปลือกไข่ และสามารถข้ามผ่านอุปสรรคทางภูมิคุ้มกันในไข่ได้ ทำให้สามารถอาศัยอยู่ในระบบภายในร่างกายได้อย่างมีประสิทธิภาพ
การติดเชื้อร่วมของแบคทีเรียทั้งสองชนิดนี้ส่งผลให้ความรุนแรงในการก่อโรคเพิ่มขึ้น ทำให้เกิดอัตราการตายของตัวอ่อนและไก่ตัวอ่อนในระยะแรกสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ
เชื้อ Enterococcus faecalis ถือเป็นเชื้อที่มีพิษสูงที่สุดในกลุ่มแบคทีเรีย
อย่างไรก็ตาม ประสบการณ์บางประการได้ชี้ให้เห็นว่าเชื้อชนิดนี้มีบทบาทสำคัญในอาการทางพยาธิวิทยาของตัวอ่อนในไก่รุ่นอ่อนและไก่พัลเล็ต
ดร. Hugo Ramirez จากมหาวิทยาลัยรัฐมิสซิสซิปปี้ ได้มีการนำเสนอผลงานที่ประชุม IPSF เกี่ยวกับการรวบรวมกรณีการวินิจฉัยในช่วงระหว่างเดือนมกราคมถึงตุลาคม ปี 2023 ซึ่งแสดงให้เห็นถึงผลกระทบของ Enterococcus faecalis ต่ออัตราการตายของไก่เนื้อและไก่พัลเล็ต ในการศึกษาได้มีการใช้ข้อมูลจาก 93 กรณีของไก่เนื้อที่มีอายุระหว่าง 1 ถึง 7 วัน รวมถึงกรณีของไก่พัลเล็ต และ 45 กรณีจากฟาร์มไข่
- สำหรับการระบุเชื้อแบคทีเรียในงานวิจัยนี้ ได้ใช้เทคนิค Matrix-assisted laser desorption ionization time-of-flight mass spectrometry (MALDI-TOF MS) โดยใช้อุปกรณ์ Vitek® MS จากบริษัท bioMerieux, Inc.
- ส่วนการตรวจสอบลำดับพันธุกรรมของ Salmonella spp. ได้ใช้วิธี Intergenic Sequence Ribotyping (ISR) เพื่อให้ได้ข้อมูลที่ถูกต้องและชัดเจนยิ่งขึ้น
การวิเคราะห์ในห้องปฏิบัติการที่ทันสมัยเหล่านี้มีความน่าเชื่อถือสูงในการระบุชนิดของแบคทีเรีย
ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่า ในตัวอย่างถุงไข่ทั้งหมดที่ถูกประเมิน พบว่าแบคทีเรียชนิด Enterococcus spp. ถูกแยกออกมา
- โดยเฉพาะ Enterococcus faecalis ที่ถูกแยกออกจากตัวอย่างส่วนใหญ่ถึง 90 ตัวอย่าง (คิดเป็นร้อยละ 96.77) ในขณะที่มีเพียง 7 ตัวอย่างที่เป็น Enterococcus spp. ชนิดอื่น
- นอกจากนี้ยังพบการเชื่อมโยงกับ E. coli ในร้อยละ 61.11 ของกรณีที่ศึกษา
- และ Salmonella enteritidis ถูกแยกออกมาเพียงครั้งเดียวเท่านั้น
- ในตัวอย่างจากฟาร์มฟักไข่ พบว่า Enterococcus faecalis ถูกแยกออกจากร้อยละ 87 ของกรณี จากฟาร์มฟักไข่
- ขณะที่มีเพียง 6 กรณี (คิดเป็นร้อยละ 13) ที่พบการผสมผสานระหว่าง E. coli และ Salmonella spp.
Enterococcus cecorum
Enterococcus cecorum เป็นจุลชีพชนิดหนึ่งที่พบในระบบทางเดินอาหาร ซึ่งถือเป็นจุลินทรีย์ที่มีอยู่ตามธรรมชาติ แต่กลับกลายเป็นสาเหตุสำคัญที่ก่อให้เกิดปัญหาในอุตสาหกรรมการผลิตไก่เนื้อ โดยเฉพาะเมื่อเกิดภาวะติดเชื้อในกระแสเลือด (sepsis) และโรคกระดูกอักเสบ (osteomyelitis)
การรักษาและการควบคุมการแพร่ระบาดของเชื้อดังกล่าวยังคงเป็นความท้าทาย เนื่องจากการพัฒนาวัคซีนที่มีประสิทธิภาพต้องเผชิญกับความซับซ้อนจากความแตกต่างทางพันธุกรรมระหว่างสายพันธุ์ที่ไม่ก่อโรคและสายพันธุ์ที่ก่อให้เกิดโรค ซึ่งรวมถึงการเปลี่ยนแปลงในสารประกอบของแคปซูลพอลีแซ็กคาไรด์อีกด้วย
Mitsu Suyemoto จากคณะสัตวแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยรัฐนอร์ธแคโรไลนา ได้เสนอผลงานวิจัยในงาน IPSF เกี่ยวกับการศึกษาการดัดแปลงพันธุกรรมของเชื้อ Enterococcus cecorum ซึ่งเป็นเชื้อที่ก่อโรค โดยเฉพาะการปรับเปลี่ยนยีนที่มีบทบาทในการสังเคราะห์แคปซูล (cpsC และ cpsO)
- จากการศึกษาพบว่ากลุ่มเชื้อที่ได้รับการดัดแปลงพันธุกรรมมีอัตราการตายของตัวอ่อนลดลงเมื่อถูกฉีดเชื้อเข้าสู่ไข่ที่มีอายุ 12 วัน
- ในกรณีที่ไก่ได้รับเชื้อ Enterococcus cecorum ที่ก่อโรค โดยการใส่เชื้อลงไปในกระเพาะอาหารในปริมาณ 10^7 cfu พบว่าภาวะ sepsis หรือการมีเชื้อแบคทีเรียในม้ามเมื่อไก่อายุ 35 วันมีอัตราการเกิดสูงถึง 55% และความชุกของการติดเชื้อในกระดูกสันหลังทรวงอกอยู่ที่ 33%
- อย่างไรก็ตาม ในกลุ่มเชื้อที่ได้รับการดัดแปลงพันธุกรรมกลับไม่พบภาวะ sepsis หรือการติดเชื้อในกระดูกเลย
การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าการลบยีนสองตำแหน่งในจีโนมของเชื้อ E. cecorum สามารถกำจัดความสามารถในการก่อโรคของเชื้อได้ ข้อมูลนี้อาจมีประโยชน์ในการทำความเข้าใจกลไกการก่อโรคของ E. cecorum และการพัฒนากลยุทธ์ในการควบคุมโรค
Enterococcus cecorum สามารถติดเชื้อในตัวอ่อนระหว่างการฉีดวัคซีนในไข่ (in ovo) หรือในช่วงระยะเวลาฟักไข่
James Higuita จากมหาวิทยาลัยอาร์คันซอ ได้นำเสนองานวิจัยที่แสดงให้เห็นว่า ตัวอ่อนสามารถติดเชื้อจากสายพันธุ์ที่ก่อโรคของ E. cecorum โดยการฉีดเข้าไปในน้ำคร่ำ (amnion) ด้วยปริมาณ 104 cfu/ตัวอ่อน ในวันที่ 19 ของการฟักไข่
เมื่อไข่ที่ติดเชื้อมาผสมรวมกับไข่ที่ไม่ติดเชื้อ ไข่ที่ไม่ติดเชื้อเหล่านั้นก็จะติดเชื้อด้วยเช่นกัน
การติดเชื้อส่งผลกระทบต่อประสิทธิภาพตั้งแต่เจ็ดวันหลังการฟักไข่ โดยสามารถพบ E. cecorum จากลำไส้ ม้าม และกระดูกสันหลังส่วนหน้า (FTV) ของไก่ทุกตัว หลังจากวันที่ 26 พบการบาดเจ็บต่างๆ เช่น
- การตายของเนื้อเยื่อในบริเวณหัวใจ
- การบวมของม้าม (Splenomegaly)
- การบวมของตับ (Hepatomegaly)
- หัวใจเป็นอวัยวะที่ได้รับผลกระทบมากที่สุด
ดร. Marcela Arango จากกลุ่มวิจัยเดียวกันที่มหาวิทยาลัยมิสซิสซิปปี ได้นำเสนอผลการสรุปจากกรณีศึกษาจำนวน 299 รายที่ได้รับจากห้องปฏิบัติการวิจัยและการวินิจฉัยสัตว์ปีกของมหาวิทยาลัยมิสซิสซิปปี (PRDL) ระหว่างเดือนมกราคมถึงตุลาคม 2023
การศึกษานี้ได้วิเคราะห์การกระจายของ Enterococcus spp. และความสามารถในการก่อโรคของสายพันธุ์ที่แยกได้ โดยการตรวจสอบการเผาผลาญมานนิทอลหรือการตรวจหายีน cpsO
ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่ามีการพบ E. cecorum ที่มีความสามารถในการก่อโรคในไก่เนื้อในอัตราที่สูง และพบ E. cecorum ที่เป็นจุลินทรีย์ปกติในไก่พ่อพันธุ์ การศึกษานี้ยืนยันว่าการเผาผลาญมานนิทอลสามารถเป็นเครื่องมือในการตรวจสอบความสามารถในการก่อโรคของ E. cecorum ได้
การศึกษานี้ได้แสดงให้เห็นถึงวิธีที่การติดเชื้อนี้สามารถเกิดขึ้นและแพร่กระจาย รวมถึงผลกระทบเชิงลบที่อาจเกิดขึ้นต่อประสิทธิภาพการเจริญเติบโตของไก่เนื้อ
- ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่า พบเชื้อ Enterococcus spp. ในตัวอย่างจากไก่เนื้อ 127 ตัว ไก่พ่อแม่พันธุ์ 85 ตัว และจากฟาร์มฟักไข่ 50 ตัวอย่าง รวมถึงไก่กระทง 29 ตัว และไก่ไข่เชิงพาณิชย์ 85 ตัว นอกจากนี้ยังมีกรณีอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับสัตว์ปีกอีก 5 ราย
- ซึ่งแสดงให้เห็นว่า Enterococcus spp. เป็นเชื้อที่พบได้ทั่วไปในทุกประเภทของสัตว์ปีก
- อย่างไรก็ตาม เชื้อ E. cecorum มีสัดส่วนสูงถึง 62% ของการแยก Enterococcus spp. ทั้งหมดในไก่เนื้อ โดยเฉพาะจากตัวอย่างที่เก็บจากหัวใจและหัวกระดูกต้นขา
- ขณะที่ E. cecorum ถูกตรวจพบใน 90% ของตัวอย่างจากไก่พันธุ์ป้อนไข่ที่เก็บจากลำไส้
- เมื่อทำการตรวจสอบโดยวิธี PCR พบว่า 82% ของตัวอย่างไก่เนื้อให้ผลบวกสำหรับยีน cpsO ซึ่งบ่งชี้ถึงความสามารถในการก่อโรค ในขณะที่ตัวอย่างจากไก่พันธุ์ป้อนไข่ที่เก็บจากลำไส้ทั้งหมด (100%) ให้ผลลบสำหรับยีน cpsO แสดงถึงสถานะที่เป็นจุลินทรีย์ปกติ
- นอกจากนี้ การแยกสายพันธุ์ที่มีศักยภาพในการก่อโรคส่วนใหญ่ (96%) ไม่สามารถเผาผลาญมานนิทอลได้
การควบคุมเชื้อ Enterococcus ยังคงเป็นความท้าทายที่ซับซ้อน
- ความปลอดภัยทางชีวภาพในฟาร์มฟักไข่ รวมถึงความสะอาดและการทำความสะอาดระบบการฉีดวัคซีนในตัวอ่อนนั้นมีความสำคัญเป็นอย่างยิ่ง
- อย่างไรก็ตาม จำเป็นต้องมีเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นเพื่อช่วยลดศักยภาพในการก่อโรคของเชื้อดังกล่าว
- การใช้จุลินทรีย์ที่เป็นประโยชน์ในการให้อาหารโดยตรง หรือการใช้โพรไบโอติกส์ อาจช่วยลดการแพร่กระจายของ E. cecorum สู่กระแสเลือด ซึ่งอาจส่งผลให้ลดอัตราการเกิดโรคกระดูกอักเสบและการตายของไก่ได้
การฉีดวัคซีน E. cecorum ที่ไม่ก่อโรคในตัวอ่อนอาจช่วยขับไล่ E. cecorum ที่ก่อโรคได้อย่างมีประสิทธิภาพ
อย่างไรก็ตาม ขนาดยา ความถี่ และวิธีการให้ยาควรได้รับการศึกษาเพิ่มเติมตามที่ Grayson Walker จาก NC State University ได้เสนอในงานประชุม IPSF
นอกจากนี้ แบคทีเรียไฟจเฉพาะสายพันธุ์ได้แสดงให้เห็นถึงศักยภาพในการควบคุม Enterococcus spp
- ซึ่งไฟจเหล่านี้มีความจำเพาะสูงและอาจจำเป็นต้องรวมกันเพื่อควบคุมเชื้อโรคที่สัมพันธ์กันตามรายงานที่ผ่านมา
ข้อสรุป
- อัตราการเกิดของเชื้อก่อโรคนี้ที่สูงในกรณีของการสูญเสียตัวอ่อนและการตายก่อนวัยอันควร ควรได้รับการให้ความสนใจมากยิ่งขึ้นในการวิจัยในอนาคต
- นอกจากนี้ การควบคุมเชื้อนี้ยังมีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับการดูแลสุขภาพลำไส้ของไก่พ่อแม่พันธุ์ในองค์รวมอีกด้วย
