เพื่ออ่านเนื้อหาเพิ่มเติมจาก aviNews Thailand
เพื่ออ่านเนื้อหาเพิ่มเติมจาก aviNews Thailand
Conteúdo disponível em:
English (อังกฤษ) Indonesia (อินโดนีเซีย) Melayu (Malay) Tiếng Việt (เวียดนาม) Philipino (ฟิลิปปินส์)
หนึ่งในปัจจัยที่สำคัญยิ่งในการผลิตไข่เชิงพาณิชย์ก็คือขนาดของไข่ ซึ่งไม่อาจปฏิเสธได้ว่าขนาดของไข่มีบทบาทสำคัญอย่างยิ่ง การผลิตไข่ที่มีน้ำหนักมากมักจะเผชิญกับความท้าทายหลายประการ เช่น การเสื่อมสภาพของคุณภาพเปลือกไข่ในเบื้องต้น การสูญเสียไข่ที่ถูกสะสมไว้เนื่องจากการเริ่มต้นที่ล่าช้าหรือการเสื่อมสภาพของอัตราการแปลงอาหาร รวมไปถึงอัตราการตายที่สูงขึ้นจากการสะสมไข่
โดยเฉพาะในประเทศที่มีความต้องการและได้ราคาตลาดที่สูงสำหรับไข่ขนาดใหญ่
ขนาดของไข่มีความเกี่ยวข้องกับพันธุกรรม เนื่องจากเป็นพารามิเตอร์ที่มีอัตราการสืบพันธุ์สูง แต่ทว่าการปรับเปลี่ยนในการบริหารจัดการและโภชนาการของไก่กลับมีผลกระทบมากกว่าปัจจัยทางพันธุกรรมเสียอีก ซึ่งทำให้การบริหารจัดการที่ดีและโภชนาการที่เหมาะสมมีความสำคัญต่อการสร้างผลผลิตไข่ที่มีคุณภาพและปริมาณสูง
วัตถุประสงค์ของเอกสารฉบับนี้คือการชี้แจงจุดสำคัญในการปรับการผลิตไข่ให้สอดคล้องกับความต้องการของตลาดที่มีความต้องการไข่คุณภาพสูง โดยขนาดของไข่ขึ้นอยู่กับสามปัจจัยหลักดังนี้:
การบริหารจัดการไก่
น้ำหนักตัวของไก่และขนาดของไข่
จากการประเมินพบว่า สำหรับทุกๆ น้ำหนัก 45 กรัมที่เกินมาตรฐานในสัปดาห์ที่ 18 ของชีวิต ไก่จะสามารถเพิ่มน้ำหนักไข่สะสมขึ้นประมาณ 0.5 กรัมเมื่อถึงช่วงสิ้นสุดการผลิต นับเป็นข้อมูลที่สำคัญในการบริหารจัดการการผลิตไข่ให้มีประสิทธิภาพสูงสุด
อย่างไรก็ตาม หากการเจริญเติบโตเกิดขึ้นในช่วงท้ายของการเลี้ยงไก่ จะไม่ส่งผลให้เกิดประสิทธิภาพที่ดี เนื่องจากการเจริญเติบโตในช่วงเวลาดังกล่าวจะทำให้ไก่สะสมไขมันในร่างกายแทนที่จะพัฒนามวลกล้ามเนื้อ
ช่วงเวลาที่สำคัญสำหรับการพัฒนาร่างกายของไก่ถูกระบุไว้อย่างชัดเจนว่าอยู่ในช่วงสัปดาห์ที่ 6 ของชีวิต ซึ่งเป็นช่วงที่การเติบโตจะอยู่ในระดับสูงสุด (ตามที่แสดงในรูปที่ 1)
ตัวอย่างเชิงปฏิบัติที่แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการพัฒนาร่างกายระหว่างการเลี้ยง สามารถดูได้จากกราฟที่นำเสนอ ซึ่งเปรียบเทียบระหว่างฝูง A และฝูง B ที่มีลักษณะเป็นพันธุ์เดียวกัน รับประทานอาหารประเภทเดียวกัน และเลี้ยงในระบบกรงเดียวกัน รวมถึงการจัดการในโรงเรือนการผลิตเดียวกัน
ฝูง A ซึ่งมีน้ำหนักตัวมากกว่าฝูง B ในช่วงเริ่มต้นของการผลิต สามารถผลิตไข่ที่มีขนาดใหญ่กว่าฝูง B ได้ (ดูรูปที่ 2)
ตัวอย่างนี้ได้รับการสนับสนุนจากประสบการณ์ในภาคสนามและงานวิจัยที่มีการตีพิมพ์ไว้แล้ว เช่น งานวิจัยของ Perez Bonilla et al. ที่เชื่อมโยงน้ำหนักตัวในช่วงท้ายของการเลี้ยงกับประเภทของการผลิตในฝูงเดียวกัน ซึ่งมีการศึกษาตั้งแต่อายุ 24-59 สัปดาห์ ผลลัพธ์เหล่านี้ยืนยันถึงความสัมพันธ์ที่สำคัญระหว่างการพัฒนาร่างกายของลูกไก่และการผลิตไข่ (ดูตารางที่ 1)
การควบคุมการพัฒนาร่างกาย
การพัฒนาร่างกายของไก่จะไม่สามารถเกิดขึ้นได้เลย หากไม่มีการเพิ่มปริมาณอาหารอย่างค่อยเป็นค่อยไปและสม่ำเสมอ
นอกจากนี้ หากไก่ไม่ได้รับอาหารเพียงพอ ก็จะไม่สามารถผลิตผลที่น่าพอใจได้ เนื่องจากไม่สามารถตอบสนองความต้องการพื้นฐานในการดำรงชีวิตและการผลิตได้
การกระตุ้นการบริโภคอาหารเป็นเครื่องมือที่สำคัญ
โดยควรเริ่มดำเนินการทันทีที่เริ่มเลี้ยงไก่ ข้อผิดพลาดที่มักพบเมื่อไก่มีน้ำหนักตัวต่ำกว่ามาตรฐานคือการเพิ่มความถี่ในการให้อาหาร โดยต้องคำนึงว่าน้ำหนักตัวของไก่ตั้งแต่สัปดาห์ที่ 6 จะมีความสัมพันธ์โดยตรงกับน้ำหนักของไข่ที่ผลิตในอนาคต
ในระยะการดูแลไก่ (จนถึงสัปดาห์ที่ 4 ของชีวิต) แนะนำให้ให้อาหารลูกไก่ในรูปแบบของอาหารแบบเม็ดบี้แตก หรืออาหาร เกล็ด (Crumble) หากน้ำหนักตัวไม่สามารถบรรลุเป้าหมายได้อย่างต่อเนื่อง อาหารแบบเม็ดบี้แตก หรืออาหาร เกล็ด ได้รับการตอบรับที่ดีจากไก่ ช่วยเพิ่มการบริโภคอาหาร และส่งเสริมการพัฒนาร่างกายและระบบทางเดินอาหารของไก่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
รูปที่ 3 อาหารแบบเม็ดบี้แตก หรืออาหาร เกล็ด (Crumble)
ข้อผิดพลาดที่มักเกิดขึ้นเมื่อเราพบฝูงสัตว์ที่มีน้ำหนักตัวต่ำกว่ามาตรฐาน และขาดการบริโภคอาหารที่เหมาะสม คือการเพิ่มจำนวนรอบการให้อาหาร โดยไม่ได้พิจารณาถึงคุณภาพและความเหมาะสมของอาหารที่ให้นั้นๆne mistake that is usually made when we encounter flocks under the standard body weight and don’t have the correct feed intake is to increase the number of feed runs.
เป้าหมายของการจัดการนี้คือการกระตุ้นให้ไก่รู้สึกอยากกินอาหาร โดยการใช้เสียงจากระบบให้อาหารและการแจกจ่ายอาหารสดที่มีอนุภาคข้าวโพดหยาบ ซึ่งเป็นที่โปรดปรานของไก่
สิ่งสำคัญคือการทำความสะอาดภาชนะใส่อาหารให้ว่างเปล่า โดยควรทำเช่นนี้ทุกวันหากเป็นไปได้ การนำมาตรการทำความสะอาดภาชนะใส่อาหารมาใช้สามารถเริ่มได้ตั้งแต่สัปดาห์ที่ 4 ของชีวิตไก่ เมื่อไก่เริ่มกินอาหารได้เพียงพอ ทำให้สามารถทำความสะอาดได้โดยไม่ส่งผลกระทบต่อปริมาณอาหารที่ฝูงควรได้รับในแต่ละวัน
การทำความสะอาดภาชนะใส่อาหารมีวัตถุประสงค์หลักสองประการ:
ระบบทางเดินอาหารต้องได้รับการพัฒนาเพื่อให้ไก่ในช่วงเริ่มต้นการผลิตสามารถบริโภคอาหารในปริมาณที่จำเป็น เพื่อรับประกันการเจริญเติบโตในช่วงนี้และการผลิตไข่ใบแรกอย่างมีคุณภาพ
รูปที่ 4 ข้างล่าง ภาชนะว่างเปล่า
วิธีที่ง่ายที่สุดในการทำความสะอาดที่ใส่อาหารคือการปล่อยให้ไก่กินอาหารจนหมดจนที่ใส่อาหารว่างเปล่าก่อนที่จะทำการแจกจ่ายอาหารใหม่ เมื่อทำการเติมอาหารในที่ใส่อาหาร ควรทำในสองรอบติดต่อกันโดยห่างกัน 30-45 นาที เพื่อให้แน่ใจว่าไก่ทั้งหมดกินอาหาร ไม่ใช่แค่ไก่ที่โดดเด่นตัวใดตัวหนึ่ง
กระบวนการทั้งหมดต้องได้รับการติดตาม โดยการตรวจสอบการบริโภคน้ำและอาหารทุกวันเพื่อให้มั่นใจว่าทำอย่างถูกต้อง การทำความสะอาดที่ใส่อาหารควรนำมาใช้ทั้งในระหว่างการเลี้ยงและในระหว่างการวางไข่
นอกจากการจัดการที่กล่าวถึงข้างต้นแล้ว ยังจำเป็นต้องหลีกเลี่ยงปัจจัยใดๆ ที่สามารถลดการบริโภคอาหารได้ เช่น:
สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับความหนาแน่นของฝูงที่แนะนำในช่วงการเลี้ยงและการวางไข่ โปรดดูที่คู่มือการจัดการ H&N
ความหนาแน่นของการอยู่อาศัย-การตัดสินใจที่สำคัญ
ความหนาแน่นของการอยู่อาศัยเป็นพารามิเตอร์ที่ต้องกำหนดก่อนการรับไก่เข้ามา เนื่องจากมีผลกระทบโดยตรงต่อ:การพัฒนาร่างกายในช่วงการเลี้ยงและการผลิตความสม่ำเสมอของฝูง การบริโภคอาหารรายวัน
การอยู่อาศัยในพื้นที่ที่มีความหนาแน่นสูงมีผลกระทบเชิงลบต่อการพัฒนาร่างกายของฝูง (ดูตารางที่ 2) เนื่องจากมีการลดพื้นที่ให้อาหารและน้ำดื่ม รวมถึงความเครียดที่เกิดขึ้นกับไก่จากการขาดพื้นที่ในการแสดงพฤติกรรมตามธรรมชาติหรือจากการแข่งขันที่เพิ่มขึ้น
ตารางที่ 2 ผลกระทบของความหนาแน่นของไก่ต่อการพัฒนาร่างกายในระหว่างการเลี้ยง (CAREY, J.B., (1986), ผลกระทบของความหนาแน่นของฝูงลูกไก่ต่อประสิทธิภาพของไก่ไข่)
บทบาทของความเครียดจากความร้อน:
ไก่ ซึ่งเป็นสัตว์เลือดอุ่นเช่นเดียวกับสัตว์อื่น ๆ มีระบบชีวภาพที่ช่วยในการควบคุมอุณหภูมิร่างกายของตนเอง
อย่างไรก็ตาม ความสามารถในการควบคุมอุณหภูมิของพวกมันมีขีดจำกัด และเมื่อเผชิญกับอุณหภูมิสูงต่อเนื่องเป็นเวลานาน อาจส่งผลกระทบโดยตรงต่อพฤติกรรมของไก่ เช่น การลดการบริโภคอาหาร การลดลงของประสิทธิภาพการผลิต และการเพิ่มขึ้นของความเครียด
อุณหภูมิสูงในโรงเรือนยังมีผลกระทบเชิงลบต่อการบริโภคอาหารในระหว่างช่วงการเลี้ยง (ดูรูปที่ 5)
การลดลงของการบริโภคนี้ส่งผลกระทบเชิงลบต่อการพัฒนาร่างกายและน้ำหนักของไก่
รูปที่ 5. การลดลงของการบริโภคอาหารรายวัน (เป็นเปอร์เซ็นต์) เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิเฉลี่ย (1°C) ภายในโรงเรือนการเลี้ยง (Bell, D.D. และ W.D. Weaver, Jr. (2002) การผลิตเนื้อไก่และไข่เชิงพาณิชย์ ฉบับที่ 5 สำนักพิมพ์ Kluwer Academic Publishers)
มีหลายแนวทางการจัดการที่สามารถนำไปใช้เพื่อรับมือกับสภาพที่ไม่เอื้อต่อการผลิต:
การแจกจ่ายอาหารเป็นกลุ่มในช่วงเวลาของวันที่มีอุณหภูมิต่ำกว่า
การจัดส่งอาหารเพิ่มเติมในเวลากลางคืน, ในช่วงการเลี้ยงและ/หรือการผลิต
ในช่วงการผลิต เวลาแสงสว่างในเวลากลางคืนสามารถอยู่ระหว่าง 60 ถึง 120 นาที แต่ในทุกกรณี ช่วงเวลานี้ต้องถูกล้อมรอบด้วยช่วงเวลาที่มืดอย่างน้อย 3 ชั่วโมง ตามที่แสดงในกราฟถัดไป
รูปที่ 6 ช่วงระยะเวลา 24 ชั่วโมง
กลยุทธ์เดียวกันนี้ยังสามารถนำมาใช้ในช่วงการเลี้ยงได้เช่นกัน แต่หากเริ่มใช้ตั้งแต่สัปดาห์ที่ 12 ของชีวิต อาจทำให้เกิดการกระตุ้นฝูงในช่วงต้น ซึ่งอาจส่งผลต่อการเจริญเติบโตและพัฒนาการในระยะต่อไปได้
โปรแกรมแสงในช่วงการผลิตไข่ไก่: แนวคิดและการประยุกต์ใช้
ในแง่ของแนวคิด การผลิตไข่ไก่สามารถมองได้ว่าเป็นกระบวนการที่แปลงอาหารเป็นมวลไข่ โดยมวลไข่นี้คือผลผลิตที่ได้จากจำนวนไข่ที่วาง ซึ่งมีน้ำหนักขึ้นอยู่กับพันธุกรรมของไก่ รวมถึงการให้อาหารและการจัดการที่เหมาะสม
อย่างไรก็ตาม การใช้แสงในรูปแบบที่เหมาะสมสามารถส่งผลต่อการผลิตไข่ของไก่ โดยเราสามารถกำหนดเป้าหมายการผลิตให้สอดคล้องกับพารามิเตอร์ที่ต้องการ เช่น จำนวนไข่หรือขนาดของไข่
ไก่มักจะเริ่มวางไข่เมื่อมันมีน้ำหนักตัวที่เหมาะสม ซึ่งขึ้นอยู่กับช่วงแสงที่ได้รับ หากช่วงแสงไม่เป็นอุปสรรคหรือไม่ทำให้วงจรชีวภาพธรรมชาติของไก่เปลี่ยนไป
ช่วงแสงสามารถแบ่งออกเป็นสองประเภทหลัก:
กระตุ้น:
ลดลงหรือคงที่:
สิ่งสำคัญที่ควรพิจารณาคือ ในไก่ไข่เชิงพาณิชย์นั้น ไม่มีช่วงเวลาที่ไม่ตอบสนองต่อแสงเหมือนกับสัตว์ปีกชนิดอื่น ๆ ซึ่งหมายความว่า ไก่จะมีความไวต่อการกระตุ้นด้วยแสงตั้งแต่อายุยังน้อย
การทำงานกับพารามิเตอร์เฉพาะจึงเป็นสิ่งจำเป็น เพื่อให้เราสามารถใช้แนวทางที่สามารถวัดผลและทำซ้ำได้เมื่อเราต้องการกระตุ้นแสงอย่างเหมาะสม ซึ่งพารามิเตอร์ที่น่าสนใจสำหรับวัตถุประสงค์นี้ ได้แก่:
อายุเมื่อเริ่มการกระตุ้นแสง:
นี่คือเกณฑ์ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในการตัดสินใจว่าเมื่อใดควรเริ่มกระตุ้นแสงให้กับฝูง ซึ่งจะเกี่ยวข้องกับน้ำหนักตัวในช่วงเริ่มต้นของการกระตุ้น หากฝูงมีน้ำหนักตัวใกล้เคียงกับมาตรฐานและมีความสม่ำเสมอ การกระตุ้นจะมีประสิทธิภาพ
แต่หากไม่เป็นเช่นนั้น อาจเกิดการกระตุ้นที่ไม่เหมาะสม ซึ่งอาจส่งผลให้ผลผลิตไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง
น้ำหนักเมื่อผลิตได้ 50%:
นี่เป็นตัวบ่งชี้ที่ดีในการคาดการณ์การผลิตของฝูง และประสิทธิภาพของโปรแกรมการกระตุ้นแสง การวัดน้ำหนักอย่างแม่นยำในระบบกรงอาจเป็นเรื่องท้าทาย เนื่องจากต้องชั่งน้ำหนักหลังจากการเก็บไข่ แต่ในระบบทางเลือกที่ใช้เทคโนโลยีใหม่ในฟาร์ม สามารถทำได้ง่ายกว่า
รูปที่ 7. น้ำหนักที่แตกต่างกันระหว่างเป้าหมายและต่ำกว่าเป้าหมาย
เมื่ออายุได้ 50% ของการผลิต:
ข้อมูลเกี่ยวกับอายุเมื่อผลิตไข่ได้ 50% เป็นข้อมูลที่มีคุณค่าในการคาดการณ์แนวโน้มการผลิตไข่ โดยเฉพาะเมื่อฝูงไก่มีน้ำหนักตัวเป็นไปตามมาตรฐานและมีความสม่ำเสมอ การใช้ข้อมูลนี้มักจะเป็นที่นิยมมากกว่าการวัดน้ำหนักในช่วงที่ผลิตได้ 50% เนื่องจากสามารถคำนวณได้ง่ายเมื่อเรามีข้อมูลการผลิตไข่ทุกวัน
ข้อมูลนี้ยังช่วยในการประเมินคุณภาพของฝูงไก่ที่ผลิตไข่ในขนาดที่ตรงตามความต้องการ และช่วยกำหนดจุดควบคุมสำหรับโปรแกรมการกระตุ้นแสง ซึ่งจะทำให้เราสามารถตัดสินใจเลือกโปรแกรมการกระตุ้นแสงที่เหมาะสมกับเป้าหมายการผลิตได้
ตารางที่ 3 จำนวนไข่
ในตารางที่ 3 มีการเสนอโปรแกรมการกระตุ้นแสงที่หลากหลายเพื่อให้ไข่มีขนาดตรงตามความต้องการของตลาด โปรแกรมเหล่านี้ได้รับการออกแบบโดยอิงตามมาตรฐานของพันธุ์ไก่และควรใช้เป็นแนวทางในการปรับใช้เท่านั้น
โภชนาการ
ขนาดของไข่ และโภชนาการ:
ขนาดของไข่ที่ไก่ผลิตสามารถควบคุมได้ผ่านโภชนาการของพวกมัน แต่การปรับเปลี่ยนโภชนาการเพียงอย่างเดียวอาจไม่เพียงพอ หากยังไม่ได้ดำเนินการตามข้อควรพิจารณาที่สำคัญที่ได้กล่าวไว้ในข้อความก่อนหน้านี้
พลังงาน
โดยความต้องการพลังงานสำหรับการบำรุงรักษาจะคิดเป็น 65% ของความต้องการทั้งหมดในกระบวนการผลิตไข่ ในช่วงเริ่มต้นของการผลิต ไก่จะมีความสำคัญในเรื่องการเจริญเติบโต แต่หลังจากนั้น พลังงานที่เหลือจะถูกนำไปใช้ในการสร้างมวลไข่
เพื่อให้ได้ขนาดไข่ที่ต้องการ ไก่จะต้องมีการเติมเต็มความต้องการด้านการบำรุงรักษาก่อนที่จะสามารถจัดสรรทรัพยากรไปที่การผลิตไข่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
แนะนำ
