ความปลอดภัยทางชีวภาพและการปฏิบัติตามข้อกำหนด: ความสมดุลระหว่างวัฒนธรรม บุคลิกภาพ ประสบการณ์ การศึกษา และเทคโนโลยี

ปัจจัยมนุษย์ในความปลอดภัยทางชีวภาพ

• พฤติกรรมของมนุษย์มีบทบาทสำคัญอย่างยิ่งในการดำเนินงานด้านความปลอดภัยทางชีวภาพให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด

เนื่องจากการไม่ปฏิบัติตามมาตรการความปลอดภัยในด้านนี้ยังคงเป็นปัญหาที่พบเห็นได้อย่างกว้างขวางในอุตสาหกรรมสัตว์ จึงเป็นเหตุให้เกิดความจำเป็นในการศึกษาแนวทางใหม่ ๆ เพื่อแก้ไขปัญหานี้

• การทำความเข้าใจกระบวนการตัดสินใจที่ซับซ้อนของมนุษย์ ซึ่งมีผลต่อความเต็มใจของพนักงานในการปฏิบัติตามโปรโตคอลด้านความปลอดภัยทางชีวภาพ จึงต้องอาศัยการวิจัยที่มีนวัตกรรมและการใช้เทคนิคการเก็บข้อมูลที่ทันสมัย เพื่อให้เราสามารถค้นพบแนวทางที่มีประสิทธิภาพในการส่งเสริมการปฏิบัติตามมาตรการเหล่านี้ได้ดียิ่งขึ้น

มนุษย์ควรมีบทบาทสำคัญในกลยุทธ์ ยุทธวิธี และการดำเนินการต่างๆ ที่ถูกกำหนดขึ้นโดยวัตถุประสงค์ระยะยาว ซึ่งปัญหาด้านความปลอดภัยทางชีวภาพในระดับกลยุทธ์มักเกี่ยวข้องกับการเชื่อมโยงระหว่างเครือข่ายของผู้คนที่ตั้งอยู่ในสถานที่ต่างๆ รวมถึงผู้ให้บริการที่มีส่วนร่วมในห่วงโซ่การผลิตด้วยเช่นกันH

ทุกคนที่ทำงานหรือให้บริการในสถานที่ผลิตสัตว์ปีกต้องเข้าใจและปฏิบัติตามกฎระเบียบและขั้นตอนต่างๆ

ในระดับยุทธวิธี ผู้จัดการฟาร์มหรือเจ้าของฟาร์มจะตัดสินใจว่าควรลงทุนและดำเนินการโปรโตคอลความปลอดภัยทางชีวภาพเชิงป้องกันหรือไม่ จากมุมมองที่แคบลงและเฉพาะเจาะจงมากขึ้น ความปลอดภัยทางชีวภาพในระดับปฏิบัติการสามารถมองว่าเป็นชุดของการตัดสินใจที่ต่อเนื่อง ซึ่งทำโดยพนักงานในสายการผลิตสัตว์ที่แสดงถึงความเต็มใจในการปฏิบัติตามโปรโตคอลความปลอดภัยทางชีวภาพในแต่ละวัน

• ทั้งนี้ ระดับปฏิบัติการ ยุทธวิธี และกลยุทธ์ในการรักษาความปลอดภัยทางชีวภาพนั้นมีความเกี่ยวเนื่องซึ่งกันและกันอย่างแน่นแฟ้น
• เช่น การตัดสินใจในระดับยุทธวิธีมีผลต่อการดำเนินการในระดับปฏิบัติการ
• และในขณะเดียวกัน การปฏิบัติตามมาตรการในระดับปฏิบัติการก็ส่งผลโดยตรงต่อการทำงานและประสิทธิภาพของการตัดสินใจด้านความปลอดภัยทางชีวภาพในระดับยุทธวิธีและกลยุทธ์ อย่างไรก็ตาม ข้อมูลย้อนกลับเกี่ยวกับพฤติกรรมในระดับปฏิบัติการในปัจจุบันยังคงมีความจำกัด ไม่เพียงพอที่จะนำมาใช้ในการตัดสินใจในระดับยุทธวิธีและกลยุทธ์อย่างมีประสิทธิภาพ

แรงกดดันในการทำงานให้เสร็จสิ้นอย่างมีประสิทธิภาพภายใต้ข้อจำกัดด้านเวลาได้สร้างสถานการณ์ที่ทำให้พนักงานฟาร์มรู้สึกว่าการทำงานให้เสร็จตามมาตรฐานความปลอดภัยทางชีวภาพเป็นเรื่องที่ท้าทายเกินจริง

งานวิจัยได้แนะนำว่าเกษตรกรผู้เลี้ยงสัตว์ปีกในสหรัฐอเมริกามีการยอมรับความเสี่ยง แต่พวกเขาอาจมีแนวโน้มที่จะดำเนินการหรือปฏิบัติตามมาตรการความปลอดภัยทางชีวภาพมากขึ้นเมื่อรับรู้ความเสี่ยงจากการติดเชื้อเพิ่มขึ้น

• ในความเป็นจริง เมื่อความเสี่ยงจากการติดเชื้อเพิ่มสูงขึ้น มาตรการความปลอดภัยทางชีวภาพก็จะถูกนำมาใช้มากขึ้นตามไปด้วย
• ข้อมูลที่ชัดเจนเกี่ยวกับความเสี่ยงนั้นมีแนวโน้มที่จะส่งผลต่อวิธีการดำเนินงานและการปฏิบัติตามมาตรการความปลอดภัยของพนักงาน
• แต่ผลกระทบนี้อาจแตกต่างกันไปตามขอบเขตความสนใจ เช่น ระหว่างระดับยุทธศาสตร์กับระดับปฏิบัติการ

การตัดสินใจของพนักงานในระดับปฏิบัติการในช่วงที่มีการระบาดนั้นมีผลกระทบอย่างมากต่อเศรษฐกิจและสังคม โดยเฉพาะในด้านการดำเนินการต่าง ๆ สัญญาณทางสังคมและการสื่อสารที่ไม่ใช้คำพูด รวมถึงตัวอย่างจากผู้อื่น ล้วนมีส่วนสำคัญในการกำหนดกลยุทธ์การปฏิบัติตามมาตรการในแต่ละบุคคล

• แม้พฤติกรรมของผู้อื่นอาจไม่กระทบโดยตรงต่อการตัดสินใจของตน แต่ยังคงมีอิทธิพลต่อการยึดมั่นในมาตรการความปลอดภัยทางชีวภาพอยู่ดี

พนักงานในสถานที่เลี้ยงสัตว์อาจได้รับข้อมูลเกี่ยวกับผลกระทบจากการติดเชื้อในสัตว์หลากหลาย

แต่พวกเขามักจะเปรียบเทียบค่าใช้จ่ายจากการติดเชื้อกับความเฉื่อยชาและแนวโน้มที่จะประมาทในกิจกรรมประจำวัน

โดยทั่วไปแล้วมักจะมองว่า การเยี่ยมชมสถานที่ในระยะสั้นเป็นภัยคุกคามที่ต่ำกว่า ดังนั้นขั้นตอนการปฏิบัติตามความปลอดภัยทางชีวภาพมักจะถูกลืมในกรณีเหล่านี้ ซึ่งเป็นสาเหตุที่พบบ่อยที่สุดที่ทำให้เกิดการระบาด

ในขณะเดียวกัน แรงจูงใจทางสังคมและบรรทัดฐานทางสังคมมีบทบาทสำคัญในการรักษาการปฏิบัติตามข้อกำหนดนี้ การผ่อนคลายความพยายามในการปฏิบัติตามมาตรการความปลอดภัยทางชีวภาพได้ถูกศึกษาในมุมมองด้านเวลา โดยมีหลักฐานแสดงให้เห็นว่าผู้คนมักมองว่าความน่าจะเป็นและผลกระทบจากเหตุการณ์โรคในสัตว์จะลดลงเมื่อเวลาผ่านไป กล่าวได้ว่าเป็นการ “ถอยห่างทางจิตวิทยาเชิงเวลา” ยิ่งเหตุการณ์เกิดขึ้นนานเท่าไร มันก็จะยิ่งถูกมองว่าไม่น่าจะเกิดขึ้นและไม่ส่งผลกระทบมากขึ้นเท่านั้น

งานวิจัยชี้ให้เห็นว่า การจัดโปรแกรมฝึกอบรมที่ต่อเนื่องร่วมกับการฝึกอบรมเฉพาะด้านที่ตอบสนองต่อความต้องการที่สังเกตได้ ซึ่งควรเป็นส่วนหนึ่งในการแก้ไขปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการเยี่ยมชมของพนักงานในอุตสาหกรรมสัตว์ปีกและผู้เข้าชมทุกคน

• การฝึกอบรมควรมุ่งเน้นให้เห็นว่า ขั้นตอนในการรักษาความปลอดภัยทางชีวภาพนั้นจำเป็นต้องดำเนินการอย่างเคร่งครัดไม่ว่าในช่วงเวลาใดของการเยี่ยมชม
• นอกจากนี้ การนำโปสเตอร์ใหม่ที่แสดงรายการมาตรการความปลอดภัยทางชีวภาพที่เกษตรกรต้องปฏิบัติตามอาจช่วยกระตุ้นให้มีการปฏิบัติตามในระยะสั้น
• แต่จำเป็นต้องมีการหมุนเวียนข้อมูลอย่างต่อเนื่องเพื่อรักษาความตระหนักรู้และการปฏิบัติที่เหมาะสม 

   

การฝึกอบรมควรครอบคลุมถึงแนวคิดเกี่ยวกับการรับรู้ภัยคุกคามเมื่อมีการปฏิบัติพฤติกรรมเชิงป้องกัน ซึ่งหมายถึงการปลูกฝังแนวคิดที่ว่าโรคจากสัตว์อาจมีผลกระทบโดยตรงต่อรายได้และสุขภาพของพวกเขาเอง

• จากผลการวิจัยพบว่า การมีสมาชิกในครอบครัวที่เป็นเกษตรกรสามารถช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการปฏิบัติตามมาตรการความปลอดภัยทางชีวภาพได้ อย่างไรก็ตาม คุณลักษณะทางบุคลิกภาพก็ยังคงมีความสำคัญในกระบวนการนี้
• โดยการศึกษาของ Racicot et al. (2012) ได้ชี้ให้เห็นว่า การปฏิบัติตามมาตรการดังกล่าวมักเกี่ยวข้องกับผู้ที่มีลักษณะความรับผิดชอบ ความซับซ้อน และการมุ่งเน้นที่การลงมือทำ

Tเทคโนโลยีเพื่อเสริมสร้างมาตรการความปลอดภัยทางชีวภาพ

ชิป RFID 

ในยุคปัจจุบัน เทคโนโลยีมีบทบาทสำคัญในการเสริมความเข้มแข็งให้แก่การปฏิบัติตามมาตรการความปลอดภัยทางชีวภาพ โดยเฉพาะในสถานที่ผลิตสัตว์ปีก เมื่อเร็วๆ นี้ ข้อมูลจากการวิจัยของ Racicot และคณะ (2022) ได้ชี้ให้เห็นถึงการใช้เทคโนโลยีการระบุด้วยคลื่นความถี่วิทยุ (RFID) สองรูปแบบ เพื่อเฝ้าติดตามและยกระดับมาตรการดังกล่าว

รองเท้าบู๊ตฟาร์มถูกติดตั้งด้วยชิป RFID ที่ซ่อนอยู่ใต้พื้นรองเท้า

นอกจากนี้ยังมีการติดตั้งเสาอากาศสามตัวบริเวณทางเข้าคอกสัตว์ที่เชื่อมต่อกับเทคโนโลยี RFID เพื่อช่วยในการตรวจสอบและปฏิบัติตามมาตรการความปลอดภัยได้อย่างมีประสิทธิภาพ:

1.เสาอากาศตัวแรก อยู่ในกรอบประตูด้านนอก ทำหน้าที่ระบุบุคคลที่เข้ามาในคอกสัตว์ โดยใช้บัตรเข้าใช้งานที่พนักงานถืออยู่
2.เสาอากาศตัวที่สอง ตั้งอยู่ในพื้นที่สกปรก เพื่อจับบันทึกการเข้าสวมรองเท้าบู๊ตฟาร์มที่ติดตั้งชิป RFID ที่แสดงถึงความไม่ปฏิบัติตามมาตรการความปลอดภัย
3.เสาอากาศตัวที่สาม ตั้งอยู่ในพื้นที่สะอาด ซึ่งเชื่อมต่อกับเจลล้างมือ มีหน้าที่ในการตรวจสอบการล้างมือของบุคคลเมื่อเข้าออกจากพื้นที่นั้น รวมทั้งตรวจจับชิป RFID ที่อยู่ในรองเท้าบู๊ตฟาร์ม เพื่อยืนยันว่ามีการเปลี่ยนรองเท้าอย่างถูกต้องตามมาตรฐาน

นอกจากนี้ ยังมีการติดตั้งแผ่นรองความดันสองแผ่น (แผ่นหนึ่งในพื้นที่สกปรกและแผ่นหนึ่งในพื้นที่สะอาด) ที่ทางเข้าคอกสัตว์ เพื่ออำนวยความสะดวกในการตรวจจับผู้เยี่ยมชม ประเมินทิศทางของผู้คน (เช่น การเข้าไปในคอกสัตว์หรือออกจากคอกสัตว์) และตรวจจับการไม่ปฏิบัติตาม หากรองเท้าบู๊ตฟาร์มถูกบันทึกในพื้นที่สะอาด (รูปที่ 1)

ผลลัพธ์ยืนยันความสามารถของระบบ RFID ในการตรวจสอบการปฏิบัติตามมาตรการการเปลี่ยนรองเท้าบู๊ตและการล้างมือ ระบบการเฝ้าระวังอย่างต่อเนื่องดูเหมือนว่าจะช่วยปรับปรุงการปฏิบัติตามมาตรการความปลอดภัยทางชีวภาพ โดยมีเปอร์เซ็นต์การปฏิบัติตามที่เกือบจะสองเท่าของผลลัพธ์จากการศึกษาในอดีตที่ใช้กล้องซ่อนตัว

• ผู้เข้าร่วมตอบสนองทุกครั้งที่มีการเตือนดังขึ้น โดยมักจะสงสัยว่าอาจจะทำผิดพลาดอะไรไปบ้าง
• ผู้เข้าร่วมรายงานว่า ระบบ RFID ช่วยเพิ่มการปฏิบัติตามในแต่ละวัน และแนะนำให้ใช้ระบบนี้ในวงกว้างขึ้นเพื่อปรับปรุงการปฏิบัติตามโดยรวม พวกเขารายงานว่ารู้สึกสะดวกสบายกับการติดชิปในรองเท้าและไม่รู้สึกว่าการดำเนินโครงการนี้เป็นการรบกวนแต่อย่างใด

 รูปที่ 1. ระบบการเฝ้าระวังอัตโนมัติแบบต่อเนื่องแบบเรียลไทม์ที่ใช้การระบุด้วยคลื่นความถี่วิทยุ (RFID)
(a) ชิปอ่อนที่แทรกในรองเท้าทำงานของพนักงานที่เข้าสู่ฟาร์ม;
(b) ชิปแข็งที่แทรกในพื้นรองเท้าบู๊ตฟาร์ม;
(c) เสาอากาศ RFID;
(d) อุปกรณ์ (กล่องอีเล็กทรอนิกส์) ที่มีโปรแกรมการจัดการข้อมูล;
(e) อุปกรณ์เจลล้างมือ
ที่มา: Racicot et al., 2022 Front. Vet. Sci.

กล้อง

กลุ่มเดียวกันที่นำโดย Racicot และผู้ร่วมงานได้ประเมินการใช้กล้องซ่อนตัวในฟาร์มสัตว์ปีกที่ควิเบกในปี 2012 โดยได้บันทึกการละเมิดมาตรการความปลอดภัยทางชีวภาพจำนวน 44 ครั้งที่พนักงานและผู้เยี่ยมชมทำระหว่างสี่สัปดาห์

การมีอยู่ของกล้องที่มองเห็นได้ที่ทางเข้าคอกสัตว์ช่วยเพิ่มการปฏิบัติตามมาตรการโดยรวมในระหว่างการเยี่ยมชม โดยเฉพาะการปฏิบัติตามการเปลี่ยนรองเท้าบู๊ตและการปฏิบัติตามมาตรการในพื้นที่

อย่างไรก็ตาม หกเดือนหลังจากการติดตั้ง การปฏิบัติตามมาตรการในพื้นที่ระหว่างการเยี่ยมชมเป็นเพียงมาตรการความปลอดภัยทางชีวภาพที่ได้รับการปรับปรุงในระยะกลาง

การปฏิบัติตามมาตรการความปลอดภัยทางชีวภาพลดลงตามเวลา

• การตรวจสอบความปลอดภัยทางชีวภาพไม่ได้มีผลกระทบในการปรับปรุงการปฏิบัติตามมาตรการความปลอดภัยทางชีวภาพในแต่ละวัน เมื่อไม่มีบุคคลอื่นอยู่ในพื้นที่

ผลลัพธ์เหล่านี้แสดงให้เห็นว่าระบบอัตโนมัติในการเฝ้าระวังและบันทึกกิจกรรมของแต่ละบุคคลสามารถช่วยปรับปรุงการปฏิบัติตามมาตรการความปลอดภัยทางชีวภาพได้มากยิ่งขึ้น ยังมีความต้องการนวัตกรรมเพิ่มเติมในการนำเทคโนโลยีนี้ไปใช้ในมาตรการความปลอดภัยทางชีวภาพอื่นๆ เทคโนโลยีสามารถช่วยในการเอาชนะความท้าทายที่เกิดจากปัจจัยมนุษย์ในการปฏิบัติตามมาตรการความปลอดภัยทางชีวภาพ