แนวทางการปฏิบัติเกี่ยวกับความปลอดภัยทางชีวภาพเพื่อปกป้องฟาร์มของคุณจากโรคไข้หวัดนก

มีความกังวลว่าโรคไข้หวัดนก (AI) จะกระจายตัวมากขึ้นในประชากรนกป่า หนึ่งในพื้นที่ที่มีความเข้มข้นของนกป่ามากคือ เขตป้องกันอาร์กติก (Arctic Refuge) ที่ตั้งอยู่ในภาคเหนือของรัฐอลาสก้า

ที่นี่มีนกป่าจาก 200 สายพันธุ์ที่มาจากทั้ง 4 เส้นทางการบินของสหรัฐฯ รวมถึงเส้นทางการบิน East Asian-Australasian และ West Pacific Flyway มารวมตัวกันเพื่อสร้างที่วางไข่

• วันที่ยาวนานส่งเสริมการเจริญเติบโตของแหล่งหากินและประชากรแมลงที่จำเป็นในการเลี้ยงดูลูกหลาน
• เมื่อฤดูหนาวมาถึง นกจะบินลงไปยังพื้นที่ทางใต้ที่มีอากาศอบอุ่นและแหล่งหากิน

การสะสมของนกป่าในเขตป้องกันอาร์กติกทำให้เกิดการแพร่กระจายของทั้ง LPAI และ HPAI ภายในและข้ามสายพันธุ์ คาดว่าการอพยพในฤดูหนาวจะทำให้มีการเพิ่มขึ้นของการติดเชื้อ AI ในช่วงฤดูใบไม้ร่วง

ลักษณะของสายพันธุ์ตัวพาหะ

เมื่อพิจารณาโปรแกรมการป้องกันโรคที่มีประสิทธิภาพ สิ่งสำคัญคือต้องเข้าใจถึงสายพันธุ์และวิธีการเคลื่อนที่ของมัน

1. ควรระมัดระวังนกน้ำและนกชายฝั่งที่ไวต่อไวรัสไข้หวัดนก แต่สามารถเป็นพาหะที่ไม่แสดงอาการหรือมีอาการเล็กน้อย. สิ่งนี้ได้รับการสังเกตในนกป่าผ่านเส้นทางการบินแอตแลนติกและมิสซิสซิปปี
2. ควรระมัดระวังนกสายพันธุ์ที่มีจำนวนมากและแพร่กระจายอย่างกว้างขวาง. ความเสี่ยงในการติดเชื้อมาจากโอกาสในการสัมผัส
3. นกที่อพยพหรือมีพฤติกรรมอพยพแบบเร่ร่อนทำหน้าที่เป็นพาหะของไวรัส นกน้ำที่อาศัยอยู่ประจำ (นกที่ไม่อพยพ) สามารถติดเชื้อได้จากการสัมผัสกับนกน้ำที่อพยพ. เนื่องจากนกที่อาศัยอยู่ประจำอยู่ในสถานที่ที่กำหนด พวกมันจะยังคงปล่อยไวรัสออกมา ซึ่งสามารถแพร่กระจายได้ผ่านการปนเปื้อนของอุจจาระบนรองเท้าและเสื้อผ้าไปยังฟาร์มสัตว์ปีกเชิงพาณิชย์และฟาร์มหลังบ้าน
4. ควรระมัดระวังนกสายพันธุ์ที่รวมกลุ่มกันเพื่อสร้างฝูงนกที่มีความหนาแน่นสูง การรวมกลุ่มอาจเกิดขึ้นเป็นกิจกรรมประจำวันหรือเป็นช่วงฤดูกาล ซึ่งเพิ่มโอกาสในการแพร่กระจายของไวรัสจากนกสู่ยกภายในและข้ามสายพันธุ์ ควรสังเกตว่ามีบางช่วงเวลาของปีที่นกน้ำจะรวมตัวกันในช่วงที่ไม่เกี่ยวข้องกับการอพยพ การรวมกลุ่มของนกน้ำในช่วงหลังการผสมพันธุ์และช่วงที่นกน้ำไม่สามารถบินได้ในช่วงการลอกคราบนั้นไม่ใช่เรื่องแปลก
5. โอกาสในการสัมผัสโดยตรงกับอุจจาระของนกน้ำที่ติดเชื้อจะสูงขึ้นสำหรับฝูงนกที่เลี้ยงอิสระและมีการรวมกลุ่มของหลายสายพันธุ์
   มีความเป็นไปได้ที่พาหะกลาง (intermediate vector) เช่น นกเพลง จะติดเชื้อและแพร่เชื้อไปยังสัตว์ปีกผ่านแหล่งอาหารและน้ำ เนื่องจากนกเพลงสามารถพาไวรัส H5N1 ได้ ควรกำจัดสถานที่ทำรังในฟาร์มสัตว์ปีกทั้งในร่มและกลางแจ้ง นอกจากนี้ แนะนำให้จำกัดฝูงนกที่เลี้ยงกลางแจ้งให้อยู่ในร่มในช่วงเวลาที่มีการเคลื่อนย้ายของไวรัสไข้หวัดนก
6. ไวรัส H5N1 มักแพร่กระจายผ่านละอองน้ำและจึงสามารถแพร่เชื้อได้ง่ายในน้ำ. สมมติว่า น้ำที่นกน้ำเข้ามาใช้จะปนเปื้อนด้วยไวรัสไข้หวัดนกหรือเชื้อโรคอื่นๆ ห้ามใช้น้ำจากแหล่งน้ำเปิด (ลำธาร, แม่น้ำ, บ่อน้ำ, หรือทะเลสาบ) เป็นแหล่งน้ำสำหรับนกของคุณ
   

รูปที่ 2: นกน้ำหลายสายพันธุ์อาจพบในแหล่งน้ำเดียวกัน ซึ่งสามารถส่งเสริมการแพร่กระจายของไวรัสไข้หวัดนกข้ามสายพันธุ์

การปกป้องฟาร์มด้วยความปลอดภัยทางชีวภาพ

โชคดีที่ไข้หวัดนก (AI) สามารถถูกทำลายได้ด้วยการทำความสะอาดและการฆ่าเชื้อ รวมถึงการปฏิบัติทางชีวอนามัยที่ดี

• ตัวอย่างเช่น H5N1 จะถูกทำลายได้ง่ายโดยสภาพที่เป็นกรด (pH < 5.5) หรือด่าง (pH > 8.0) และน้ำยาฆ่าเชื้อมีประสิทธิภาพมากในการทำลาย H5N1

สภาพแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับอุณหภูมิและความชื้นมีผลต่อการอยู่รอดของไข้หวัดนก

• ไวรัสจะอยู่รอดได้ดีที่สุดในสภาพอากาศเย็นและแห้ง และจะมีอายุการอยู่รอดนานกว่าบนดินและอุจจาระเมื่อเทียบกับบนพื้นผิวแข็ง

การพิจารณาวิธีการติดเชื้อในการวางแผนทางชีวอนามัยสามารถช่วยเพิ่มการปกป้อง การปฏิบัติตามหลักการพื้นฐานจะช่วยป้องกันการสัมผัสกับไข้หวัดนก

1. ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดคือการจำกัดการติดต่อกับนกภายนอก
   • ทีมงานฟาร์มต้องไม่มีการติดต่อกับนกอื่นๆ การเลี้ยงนกในบ้านต้องถูกห้าม ทีมงานทุกคนต้องเซ็นสัญญาเพื่อหลีกเลี่ยงการติดต่อกับและการครอบครองนกอื่นๆ
   • เคารพระยะเวลาในการหยุดการติดต่อกับนกตามที่กำหนดไว้ มีหลายวิธีที่อาจทำให้เกิดการสัมผัสกับนกป่าที่มีความหนาแน่นสูงกว่าปกติ โดยเฉพาะสำหรับนักล่าที่มีความเสี่ยงสูงในการพบกับนก
   • หลีกเลี่ยงสถานที่ที่มีแหล่งน้ำกลางแจ้ง อย่าไปเยี่ยมชมงานแฟร์, การแลกเปลี่ยนนก หรือร้านขายอาหารสัตว์ที่ขายลูกไก่วันแรก
     เนื่องจาก AI มีอยู่ในประชากรนกป่า อย่าดึงดูดนกด้วยการตั้งเครื่องให้อาหารนกป่า
   • หากผู้เยี่ยมชมวางแผนที่จะมาเยี่ยมฟาร์มของคุณ พวกเขาต้องปฏิบัติตามกฎเกี่ยวกับการติดต่อกับนกภายนอก
     นอกจากนี้ ควรวางแผนการเยี่ยมชมตามรุ่น, อายุ, และสภาพสุขภาพของฝูงนก ระมัดระวังการติดต่อกับผู้เลี้ยงรายอื่น
2.  โอกาสในการแพร่กระจายของไข้หวัดนกจากนกป่าจะถูกลดลงด้วยการใช้สิ่งกีดขวางทางกายภาพ
   • เมื่อวางแผนการตั้งฟาร์ม ควรเลือกทำเลที่ห่างจากฟาร์มอื่นๆ ให้มากที่สุด
   • เลือกพื้นที่ที่ไม่มีแหล่งน้ำเปิดที่จะดึงดูดนกมาที่ฟาร์มของคุณ สร้างรั้วที่มั่นคงรอบฟาร์มเพื่อควบคุมจุดเข้า-ออก
   • สร้างความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างพื้นที่สกปรกและพื้นที่สะอาดของฟาร์ม ติดตั้งป้ายเพื่อป้องกันความสับสนและเตือนทีมงานและผู้เยี่ยมชม
   • ควบคุมสัตว์พาหะอย่างเพียงพอ
   • รักษาหญ้าและพืชพรรณอื่นๆ ให้ได้รับการดูแลและควบคุม
3. ทุกคนและทุกสิ่งที่ผ่านประตูฟาร์มต้องได้รับการทำความสะอาดและฆ่าเชื้อ
   • จัดเตรียมอุปกรณ์ที่สามารถทำความสะอาดและฆ่าเชื้อยานพาหนะทุกคันที่เข้ามา
   • หากเป็นไปได้ ควรมียานพาหนะเฉพาะที่ใช้ในฟาร์มและอยู่เฉพาะในพื้นที่สะอาดของฟาร์ม รักษายานพาหนะภายในฟาร์มให้สะอาดและได้รับการฆ่าเชื้อทั้งภายในและภายนอก ไม่แนะนำให้แชร์อุปกรณ์ระหว่างฟาร์มโดยเฉพาะเมื่อมีนกอยู่ในฟาร์ม
   • หากยานพาหนะหรืออุปกรณ์เข้าไปในฟาร์ม ต้องได้รับการบำบัดอย่างละเอียด
     ทุกพื้นที่ของยานพาหนะที่อาจสัมผัสกับมูลนกต้องได้รับการทำความสะอาดและฆ่าเชื้อ รวมถึงยางล้อ, ช่องล้อ และใต้ท้องรถระมัดระวังเรื่องดิน เพราะมันอาจป้องกันไม่ให้ยาฆ่าเชื้อทำงานได้หรือทำให้ประสิทธิภาพของยาฆ่าเชื้อลดลง

อย่าลืมฆ่าเชื้อพื้นที่ภายในยานพาหนะ เช่น พื้นรถ, เบรค, พวงมาลัย และที่นั่ง

สรุป

There is a great deal of planning that must go into developing a comprehensive biosecurity plan. Unfortunately, even the best plans fail without commitment from all team members.

การวางแผนอย่างรอบคอบเป็นสิ่งสำคัญในการพัฒนาแผนการป้องกันชีวภาพที่ครอบคลุม แต่โชคไม่ดีที่แม้แผนที่ดีที่สุดก็ยังล้มเหลวหากไม่มีความมุ่งมั่นจากสมาชิกทุกคนในทีม

• บางครั้งแผนล้มเหลวเพราะมันซับซ้อนเกินไปและไม่สมเหตุสมผล
• บางครั้งแผนอาจมีค่าใช้จ่ายสูงเกินกว่าจะบำรุงรักษาได้
• และมักจะล้มเหลวเพราะสมาชิกในทีมรีบร้อนหรือขาดความอดทนกับกระบวนการเหล่านั้น

ด้วยเหตุนี้ จึงควรสร้างโปรแกรมที่เหมาะสมกับฟาร์มและสมาชิกในทีม