โรคนิวคาสเซิล รู้จักไวรัสนี้ให้ดีขึ้น เพื่อจะได้ตัดสินใจควบคุมโรคให้ดีที่สุด

เนื้อหาดูได้ที่:
English (อังกฤษ) Indonesia (อินโดนีเซีย)
โรคนิวคาสเซิล: การรู้จักไวรัสให้ดีขึ้น เพื่อตัดสินใจควบคุมได้ดีที่สุด ตอนที่ 1 
โรคนิวคาสเซิล (ND) ถือเป็นหนึ่งในโรคติดเชื้อที่สำคัญที่สุดในสัตว์ปีก เนื่องจากไวรัสสายพันธุ์เวโลเจนิกสามารถทำให้เกิดการระบาดที่มีอัตราการเจ็บป่วยและเสียชีวิตสูง การจำกัดการค้าระหว่างประเทศ

ทำให้เกิดผลสำคัญ การสูญเสียทางเศรษฐกิจต่ออุตสาหกรรมสัตว์ปีกนี่คือสาเหตุที่โรคนี้รวมอยู่ในรายชื่อโรคที่ต้องแจ้งต่อองค์กรสุขภาพสัตว์โลก (มิลเลอร์และโคช, 2020)
โรคนิวคาสเซิลป้องกันได้ด้วยการป้องกันทางชีวภาพและการฉีดวัคซีน แม้ว่าจะมีการนำวัคซีนที่มีชีวิตและวัคซีนชนิดเชื้อตายที่มีประสิทธิผลหลายประเภทมาใช้ แต่โรคนิวคาสเซิลยังคงเป็นปัญหาในหลายประเทศทั่วโลก

ตัวแทนแห่งเหตุ
ฐานข้อมูลคณะกรรมการระหว่างประเทศว่าด้วยอนุกรมวิธานไวรัสจัดประเภทไวรัสเป็นวงศ์ Paramyxoviridaeซึ่งเป็นวงศ์ย่อย
Avulavirinae โดยวงศ์หลังนี้กระจายอยู่ในสามสกุล:

ออร์โธวูลาไวรัส
เมตาวูลาไวรัส
พาราวูลาไวรัส

พารามิกโซไวรัสของไก่ ถูกแยกออกมาจากสายพันธุ์ไก่ที่แตกต่างกัน และจำแนกออกเป็น 21 ซีโรไทป์ โดยการทดสอบทางเซรุ่มวิทยาและการวิเคราะห์เชิง
วิวัฒนาการ (WOAH, 2021)

โรคนิวคาสเซิลเกิดจากเชื้อไวรัสAvian Paramyxovirus ชนิด 1(APMV-1) สายพันธุ์ที่ก่อโรค และเชื้อไวรัส Avian Orthoavulavirusชนิด 1 (OAV-1) สายพันธุ์ที่ก่อโรค

ไวรัสโรคนิวคาสเซิล (NDV) มี จีโนมอาร์เอ็นเอแบบสายเดี่ยว ไม่แบ่งส่วน และมีความรู้สึกเชิงลบ โดยมีนิวคลีโอไทด์จำนวน15,186 ตัว  (Alexander, 2003)
ไวรัสมีชั้นไขมันสองชั้น เยื่อหุ้มที่ได้มาจากเยื่อหุ้มพลาสมา ของเซลล์โฮสต์(มาสต์ เดอมีเอสเทียร์, 2009)
จีโนมของไวรัสประกอบด้วยยีน 6 ยีนในลำดับ 3′-NP-PMF-HN-L-5′ ซึ่งเข้ารหัสโปรตีนของไวรัส 7 ตัว:

นิวคลีโอโปรตีน (NP),
ฟอสโฟโปรตีน (P),
โปรตีนเมทริกซ์ (M),
โปรตีนฟิวชั่น (F),
เฮแมกกลูตินิน-นิวรามินิเดส (HN)
RNA โพลิเมอเรส เรียกว่า โพลิเมอเรสขนาดใหญ่ (L)

การตัดต่อ RNA ของโปรตีน P ทำให้เกิด โปรตีนเพิ่มเติมคือโปรตีน V ซึ่งมีฤทธิ์ต้านอินเตอร์เฟอรอน ซึ่งช่วยให้ไวรัสสามารถต่อต้านการตอบสนองของเซลล์โฮสต์โดยกำเนิดได้ (มิลเลอร์และโคช,2020) (รูปที่ 1)
รูปที่ 1. แผนผังแสดงถึงจีโนมไวรัส ND และโปรตีนของมัน
คุณสมบัติทางชีววิทยาหลักของไวรัสคือการจับกลุ่มเม็ดเลือดแดงของไก่สัตว์สะเทินน้ำสะเทินบก และสัตว์เลื้อยคลาน เนื่องจาก การกระทำของโปรตีนHN บนตัวรับกรดซาลิกที่อยู่บนพื้นผิวของเม็ดเลือดแดง
การเกาะกลุ่มของไวรัส (HA) ช่วยให้สามารถระบุการมีอยู่ของไวรัสในวัฒนธรรมไวรัสและของเหลวในอัลลันโทอิกได้ ของตัวอ่อนไก่ (มิลเลอร์และโคช, 2020), และการวัดปริมาณแอนติบอดีในซีรั่มนกด้วยการทดสอบการยับยั้งการเกาะกลุ่มของเม็ดเลือด (HAI)
ผลของการทำลายเซลล์มะเร็ง ของไวรัส NDV บางสายพันธุ์ต่อเซลล์เนื้องอกในมนุษย์และการนำมาใช้ในการรักษามะเร็งในมนุษย์ได้รับกา...